Het waren twee fantastische dagen. De Vereniging van Lerarenopleiders Nederland hield zijn jaarlijkse congres in Roermond. Met de gebruikelijke ingrediënten: keynotes, workshops, ronde tafel gesprekken, en veel gelegenheid tot netwerken. Ook culinair was het prima verzorgd: vlaai bij de koffie, zuurvlees bij het diner en een gigantische toetjesbuffet.
Ik ben al jaren nauw verbonden met de VELON en vind het een rijke vereniging. Ten eerste is er het Tijdschrift dat vier maal per jaar wordt uitgebracht, dat ik vaak van kaft tot kaft lees. Een prima medium om mijn vak bij te houden. Tijdens het congres wordt gewoontegetrouw aan de auteurs van de beste drie artikelen een prijs uitgereikt. Dat is feestelijk, en houdt tevens de kwaliteit van de ingezonden artikelen hoog. Ten tweede brengt de VELON de Kennisbasis voor Lerarenopleiders uit: een handig overzicht van actuele kennis over het opleiden van leraren in zeven katernen. Met trots werd het vijfde katern over onderzoek in de lerarenopleiding tijdens het congres gepresenteerd. Ten derde heeft VELON heeft een beroepsregister: je kunt je als lerarenopleider laten registreren door in een portfolio te beschrijven hoe je je verhoudt tot de beroepsstandaard voor lerarenopleiders. Na een procedure, waar dialoog een belangrijk deel van uitmaakt, kun je worden geregistreerd. En ten vierde is er binnen de VELON een aantal Themagroepen waar geïnteresseerden over een bepaald onderwerp elkaar vinden, bijvoorbeeld over Samen opleiden. Ik vind dit vier belangwekkende ingrediënten, waarmee lerarenopleiders duidelijk maken dat ze zichzelf serieus nemen. De leden van de VELON kunnen er gerust op zijn dat ze zich bevinden in een rijke leeromgeving voor hun eigen professionalisering.
Tijdens het congres werd volop genetwerkt, ook door mijzelf. Mensen stappen op me af met inspirerende ideeën voor een onderzoek of nieuwe contacten. Ik kon bijpraten met mensen die ik al een poos niet had gesproken. Er waren ook onverwachte ontmoetingen, zoals met een collega die eerst een student van mij is geweest. Ik was reuzetrots! Of met een man met wie ik 25 jaar geleden bij dezelfde docent pianoles had. Dat was even schakelen, maar leverde leuke herinneringen op.
Zelfs in de trein terug naar huis ging het congres als het ware nog even door, omdat ik daar in een gezelschap congresgangers belandde. Iedereen had goede zin, zat vol met ideeën en was – voldaan – moe. VELON, bedankt, ik kom volgend jaar graag weer. Breda is dan the place to be.
