Einde lectoraat
Dit is mijn laatste blog als lector Samen opleiden. Ik zet mijn werkzaamheden voort als Hoofddocent Pedagogiek en Didactiek bij het cluster Exact van het Instituut voor Lerarenopleiding van Hogeschool Rotterdam. Laat ik voorop stellen: daar ben ik blij mee.
Over het eindigen van het lectoraat kan ik bittere opmerkingen maken. Ja, ik heb me een poos behoorlijk rot gevoeld, en ja er valt best een hoop te zeggen over hoe het gegaan is. Maar ik weet het al een hele poos, en tijd doet zijn werk. De lerarenopleiding heeft mij een goede nieuwe positie geboden en ik heb het gevoel terug dat er goed voor mij wordt gezorgd.
Zo’n basaal veiligheidsgevoel is essentieel om te kunnen functioneren. Ik raakte onlangs met een schoolopleider in gesprek over veiligheid binnen schoolteams. In onderwijsland heeft iedereen de mond vol over een veilige leeromgeving voor leerlingen. Dat is belangrijk: als je last hebt van andere leerlingen kom je minder goed tot leren. Maar hoe zit het met de veiligheid binnen de lerarenteams? Kan ieder zijn mening geven, zitten collega’s elkaar wel eens dwars, durf je te zeggen dat je een ordeprobleem hebt? Leraren zijn geen betere mensen dan andere werknemers, en de rapporten over pesten op het werk liegen er niet om.
Hoe kan een school een goede leeromgeving voor leerlingen bieden? Door een goede leeromgeving voor leraren te bieden. Een lerende cultuur, waarin de doorgaande professionele ontwikkeling voor startende en ervaren leraren een plaats krijgt. Waar ruimte is voor experimenteren en fouten maken. Waar geen angst is voor het beoordelingsgesprek: krijg ik de vaste aanstelling of niet?
En dat geldt net zo voor de hogeschool waar ik werk. Ik wijdde er anderhalf jaar geleden een blog aan, en als ik die herlees denk ik: ik vind het prima om in een ander team te gaan werken. Een team waarin mensen naar elkaar luisteren. De wekelijkse bordsessies – ik maakte er 3 blogs geleden een opmerking over – vind ik een fijne vorm.
Ik ben blij een groot deel van mijn lectoraatswerkzaamheden als hoofddocent te kunnen voortzetten: het ontwikkelwerk van Samen opleiden bij adolescentiepsychologie en het onderzoek naar duo-stages gaan door. Een aantal nieuwere initiatieven, zoals rondom toekomstbehendig opleiden, pak ik niet op. Ik richt me op curriculumontwikkeling en op de binding en onderzoeksagenda van het team waaraan ik gekoppeld word. Ik ga daarbij heel intensief samenwerken met mijn collega’s en leidinggevenden, want ik blijf werken op mijn manier: luisterend en kijkend naar anderen, en daaraan mijn kennis toevoegen. Dat vind ik een veilige manier van werken.
