Het mooie van het beroep van lector vind ik dat ik expliciet in de gelegenheid ben om langzaam te denken.
In het onderwijs gaat heel veel denken supersnel: tijdens lesgeven wordt van een leraar verwacht dat hij in een milliseconde beslissingen neemt en keuzes maakt op basis van een interpretatie van een observatie. Een leerling die beteuterd kijkt: aanspreken of niet? Een propje door de klas: ingrijpen of niet? Zo ja hoe? Welke maatregel? Enkele leerlingen die de stof niet goed begrijpen: opnieuw uitleggen, oefenmateriaal aanbieden, of na de les extra tijd investeren om erachter te komen waar het aan schort? En dat zes lesuren achter elkaar per dag.
Maar als lector ben ik soms in de gelegenheid om langzamer na te denken. Om over een vraagstuk literatuur te zoeken en te lezen. Om over een thema door te praten met collega’s, zowel intern als extern. Of er samen een stuk over te schrijven en het gesprek aan te gaan over de feedback die we op de tekst hebben.
Zo zijn we nu bezig bij de tweedegraads lerarenopleiding van Hogeschool Rotterdam om het curriculum opnieuw te doordenken. En we starten met de vraag: welke leraar willen we afleveren? Het is mooi om met een kleine groep mensen de eerste teksten hiervoor te doordenken, die uiteindelijk breed gedragen moeten gaan worden: door de collega’s en door mensen van de opleidingsscholen. We leiden immers samen op.
Inhoudelijk gezien nemen we de beroepspraktijk en het leerproces van de studenten als uitgangspunt. We sluiten aan bij de visie van de Hogeschool, die ingaat op inclusief onderwijs in een grootstedelijke context. We hebben het over contextrijk en contextspecifiek opleiden. We bestuderen de herijkte bekwaamheidseisen voor het lerarenberoep, en maken voorstellen om deze bekwaamheidseisen verder uit te werken in de richting die past bij onze visie. Het is taaie materie, en soms zoeken we naar taal waarmee we elkaar kunnen verstaan. Bekwaamheidseisen, prestatie-indicatoren, leerresultaten: hebben we het nog steeds over hetzelfde?
In september moet het nieuwe curriculum operationeel zijn. We vinden het spannend, maar hebben ook veel vertrouwen, omdat we in voorgaande jaren al zoveel hebben ontwikkeld, en daarvan kunnen profiteren.
Ik geniet er dagelijks van om met bevlogen collega’s van gedachten te wisselen, elkaar te wijzen op nieuwe inzichten, teksten te produceren en net zo hard weer te schrappen. Het is nu al een mooi jaar.
Over Mariëlle Theunissen
Mariëlle Theunissen is onderwijskundige en voltooide haar doctoraal opleiding Onderwijskunde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. In 1995 promoveerde zij op een proefschrift naar samenwerking tussen onderwijsorganisaties. Tijdens en na haar promotie werkte Mariëlle als lerarenopleider aan de lerarenopleiding van de Radboud Universiteit Nijmegen en Hogeschool Rotterdam. Tevens is zij docent muziek en CKV aan het Alfrink College in Zoetermeer en is zij betrokken bij de ontwikkeling van de Opleidingsschool Haaglanden.
